Alumni | Mic Mac Minuscule geeft tweedehands babyspullen een nieuw elan

“In de middelbare school heb ik Economie-Wiskunde gestudeerd. Daarna koos ik voor  Handelsingenieur aan de KU Leuven. Mijn eerste baan was een ‘traineeship’ bij een telecombedrijf. Dit hield in dat ik gedurende drie keer zes maanden kon meedraaien in verschillende bedrijfstakken van de onderneming en is meteen ook een goede weerspiegeling van wie ik ben: iemand die van alle markten thuis wil zijn, en op zoek is naar de breedte van dingen.” 

“Na 5 jaar ben ik bij een marketing-adviesbureau beland, dat KMO’s en andere bedrijven strategisch advies geeft. En hoewel ik dat een fantastische baan vond, bleef er toch iets knagen… maakte ik eigenlijk wel een verschil in de wereld.”

“Kort na de geboorte van ons tweede kindje, in 2017, kreeg ik het idee van een geboortelijst met tweedehandsspullen. In tegenstelling tot de meeste mensen, ga ik heel graag op zoek naar tweedehands materiaal.” 

“Stel nu dat iemand samen met jou overloopt wat je nodig hebt voor de babyuitzet en vervolgens in jouw plaats de babyspulletjes uitzoekt die je wenst, en ze bovendien controleert op veiligheid, kwaliteit en hygiëne. Zouden er dan niet meer mensen die duurzame keuze maken?”

“Onmiddellijke aanleiding voor mijn idee was de vaststelling dat een tweedehands geschenk aan iemand geven toch geen evidentie is. Zelf hadden we op ons geboortekaartje duidelijk aangegeven om een schenking te doen aan een goed doel, of om iets tweedehands te geven. En toch werd dat laatste amper gedaan. Er hangt een soort van taboesfeer rond het geven van tweedehands.”

“Ons concept focust daarom op volgende drie pijlers:

1. Ouders garanderen we kwalitatieve tweedehands spullen, afgestemd op hun noden. 
2. Het kiezen en geven wordt makkelijk gemaakt, want via de tweedehands geboortelijst geef je spullen die het ouderpaar eerder al had aangeduid als gewenst artikel.
3. We voorzien de mogelijkheid om kinderspullen terug in omloop te nemen. Want ook daar merken we een grote behoefte aan. Maar al te vaak blijven niet gebruikte babyspullen op zolder staan of verloopt de verkoop via een tweedehands website toch niet zo vlot.”

“Nog tijdens mijn bevallingsrust hebben mijn partner en ik een mini-website online gezet. Enkele vrienden die een kindje verwachtten waren mijn eerste testklanten. Al gauw trad het rimpeleffect in werking en steeds meer geïnteresseerden vonden de weg naar onze dienstverlening: Mic Mac Minuscule was een feit. Zes maanden daarna hebben mijn partner en ik beslist om een netwerk uit te bouwen van acht ‘Mic Mac Madammen’, verspreid over het land. Op die manier zijn we steeds in de buurt van mensen die ofwel een lijst willen samenstellen, ofwel hun spullen opnieuw in omloop willen brengen. En nu, 8 jaar later, bestaat ons netwerk uit een twintigtal ‘Mic Mac Madammen’ in hoofdberoep en hebben we een eigen webshop.”

“Bij het schalen hebben we bewust gekozen voor het menselijke model waarbij een netwerk van ‘Mic Mac Madammen’, ouders en aanbieders met elkaar in wisselwerking gaan. De samenwerking met de aanvankelijke acht ‘Mic Mac Madammen’ verliep zeer vlot. Beetje bij beetje werd de groep uitgebreid en werd het moeilijker om informatie en producten te laten doorstromen, om hechte banden op te bouwen en kennis uit te wisselen met een steeds grotere groep collega’s. Sinds een jaar hebben we regiowerking opgestart om onze ploeg dichter bij elkaar te brengen en onze processen te verbeteren.”

“Een ander euvel waar we al vroeg tegenaan liepen was dat alle informatie over de werking decentraal zat in allerlei losse rekenbladen. Een overstap naar maatsoftware drong zich op, wat ons in staat stelde alle gegevens voor iedere medewerker beschikbaar te maken. Op die manier konden we makkelijker van elkaar leren en nieuwe inzichten verwerven.”

“In onze school, Don Bosco Haacht, was de Mini-onderneming een vaste waarde in het lessenpakket van de zesdejaars in de economische richtingen. Gedurende het hele schooljaar werd er veel tijd besteed aan dit ondernemende project. Met ‘Zac@zac’ verkochten wij een katoenen zak in de vorm van een stuk fruit waarin je winkelzakjes kon stoppen. Langs de onderzijde kon je die er opnieuw uit halen voor hergebruik.”

“Het was een verrijkende ervaring om de schoolse theorie te kunnen omzetten in de praktijk. Mij leverde het tal van interessante inzichten op: je product moet geproduceerd worden, maar… wie gaat dat doen, waar haal je de grondstof, hoeveel mag dat kosten, hoe bepaal je de verkoopprijs, hoe pak je de marketing aan, hoe zorg je dat je businessplan goed in mekaar zit, hoe ga je dit alles presenteren…?”

“Ik ben nog steeds grote fan van het concept ‘Mini-ondernemingen’, het is een degelijke praktische toepassing van iets waarvan je doorgaans enkel de theorie ziet. Ik heb het altijd bizar gevonden dat leerlingen uit niet-economische richtingen totaal niks meekregen rond economie. Veel van mijn medestudenten handelsingenieur kwamen uit wetenschapsrichtingen. Zij studeerden af zonder praktijkbagage. Vanuit de opleiding Handelsingenieur word je vooral klaargestoomd om in grote bedrijven aan de slag te gaan. Dat blijf ik toch een aderlating vinden voor het ondernemerslandschap in ons land. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat ondernemerschap weggelegd is voor veel mensen die dat zelf niet beseffen.”

“Hou het klein en probeer het snel. Maak je plan zo klein mogelijk en houd enkel de essentie over. Breng het naar de markt en praat erover met potentiële klanten. Het is de beste en snelste manier om te ontdekken of je idee kans op slagen heeft.”